Egyptische schepen en de volle zee
1. Algemeen
Het vervoer van mensen, mineralen en goederen tussen het oude Egypte en andere verre oorden was veel uitgebreider en gebruikelijker dan men over het algemeen denkt. De zeeën waren geen barrières, maar hoofdwegen voor actieve internationale handel. Reizen over water is (en blijft) de meest effectieve, economische en veilige manier van reizen voor zowel mensen als goederen. Reizen over land vormt een aanvulling op reizen over water voor grote/grote goederen.
De oude Egyptenaren hadden de middelen om de volle zee te bevaren met een groot aantal hoogwaardige schepen. Ze hadden ook de geografische kennis om over de open zeeën te reizen. Het bewijs toont aan dat hun middelen en kennis hen in staat stelden de verste landen van de aarde te bereiken. Op de volgende pagina’s wordt de rijkdom aan hoogwaardige schepen en de kennis van de Oude Egyptenaren over reizen op volle zee nader toegelicht.
Eerder toonden we de kennis van de oude Egyptenaren over de sterren en het aardoppervlak (inclusief water).
2. De Egyptische schepen
Het oude Egypte had de middelen, de kennis, het materiaal en de ervaring om mensen en goederen over zee en land te vervoeren. De kwaliteit van de oude Egyptische schepen werd pas echt erkend en gewaardeerd toen de boot van Khufu (Cheops) (4500 jaar oud) in de jaren 1970 naast de Grote Piramide in Gizeh werd gevonden. Die boot, nu ondergebracht in een museum naast de Grote Piramide, is superieur en veel zeewaardiger dan de Santa Maria van Columbus, de Mayflower of de schepen van de Vikingen. Het fysieke bewijs is duidelijk: de Egyptenaren hadden de middelen om op volle zee te reizen. Maten van nog grotere schepen dan die van Khufu worden later beschreven.
Khufu’s boot
Khufu’s boot is een van de grootste antieke schepen die tot nu toe zijn gevonden. De langste Vikingboot die in Europa is gevonden was ongeveer 98,5 voet. [30 m]terwijl Khufu’s boot 142,5 voet is. [43 .4 m] lang. Het is ongeveer 19,4 voet. [5 .9 m] breed en 5,75 ft. [1 .75 m] en heeft een waterverplaatsing van meer dan 40 ton. De boeg, gevormd in de vorm van een papyrus-bundel, is ongeveer 20 voet. [6 m] hoog. Zijn achtersteven stijgt tot 23 voet. [7 m]. Zijn roer bestaat uit twee massieve roeispanen. De boot heeft verschillende hutten op het dek. Er zijn aanwijzingen dat Khufu’s boot daadwerkelijk in het water werd gebruikt. De sporen van schuren tussen de touwen en het hout van het schip zijn op veel plaatsen nog duidelijk zichtbaar.
De boot bestaat uit verschillende stukken hout die met touwen bij elkaar worden gehouden. De touwen krimpen als ze nat zijn, terwijl het hout uitzet als het nat is. Dit krimpen en uitzetten zorgde voor strakke, veilige afdichtingen en maakte metalen spijkers overbodig. Door deze methode van bootbouw konden de oude Egyptenaren de boot uit elkaar halen en de stukken dragen terwijl ze over land reisden, totdat ze een veilige en bevaarbare waterweg bereikten. Door deze ingenieuze bouwtechniek konden de oude Egyptenaren dieper landinwaarts reizen. Talrijke Egyptische papyri uit alle tijden getuigen van deze manier van reizen over land en water.
De oude Egyptenaren waren in het hele Middellandse Zeegebied beroemd om hun scheepsbouw, ook al was het hout dat nodig was voor grootschalig timmerwerk en voor de scheepsbouw niet beschikbaar in Egypte. De oude Egyptenaren hadden een grote vloot, zoals blijkt uit de enorme hoeveelheden hout die zij uit Fenicië hadden geïmporteerd. De behoefte aan houtvoorraden verklaart, tenminste gedeeltelijk, het belang van de permanente vestiging – een soort protectoraat – die de Egyptenaren vanaf de vroegste dagen van het Oude Rijk [ca. 2575 v. Chr.] met de Feniciërs hadden.
De Egyptenaren bouwden een hele reeks praktische boten, goed aangepast aan verschillende toepassingen en aan de geografie en het klimaat, voor het vervoer van zowel passagiers als vracht. De Egyptische schepen bevoeren de wateren van de Nijl en de volle zee sinds de oudste tijden. Schepen varieerden enorm in grootte. Sommige waren enorm. Diodorus vermeldt er een, gemaakt van cederhout en gebouwd tijdens het bewind van Sesostris, die ongeveer 450 ft. meet [140 m].
Alle soorten commerciële en militaire schepen waren meer dan 5000 jaar geleden bekend en brachten goederen naar de noordelijke kusten van Groot-Brittannië, Ierland en Europa. Dit was lang voordat de Feniciërs zeevaarders werden in het 1e millennium voor Christus.
Zeilboot van koningin Hatsjepsoet op
de reis naar Punt
In zeer vroege tijden werd op grote schaal boten gebouwd. Zelfs onder het Oude Rijk [2575–2150 BCE] werden boten van grote afmetingen gebouwd – zo horen we over een breed schip van acaciahout, 60 el lang en 30 el breed. . . d.w.z. bijna 100 voet. [30 .5 m] lang en 50 voet. [15 .25 m] en weet dat een boot van deze immense omvang in 17 dagen in elkaar is gezet.
Grote boot met zeil, een dubbele mast, en
veel roeiers. In een tombe in Kom Ahmar,
boven Minya
De afbeeldingen onder het Oude Rijk stellen verschillende soorten boten voor, zoals vierkante boten, hekboten, sleepboten, enz. Elk type is geschikt voor bepaalde functies/situaties. In havens, zoals Canopus (pre-Alexandrië), werden verschillende soorten boten gebruikt voor havenwerkzaamheden. Naast de vrachtschepen waren er speciale kleine boten voor het vervoer van kleinere ladingen.
Enkele zeer grote vrachtschepen werden gebruikt voor het vervoer van graan, steen, bakstenen en zelfs de gigantische obelisken, die in de steengroeven van Aswan uit één blok werden gehouwen en vervolgens over de rivier naar de tempelplaats in Luxor en elders werden vervoerd.
Bijna alle boten werden gemaakt om zowel te zeilen als te roeien. Als zeilen onmogelijk was (door tegenwind, of als men door rustige kanalen voer), gebruikten de zeelieden sleeptechnieken van sleeplijnen en kleinere boten. Schepen die bedoeld waren om grote vracht te vervoeren, werden door mannen of door andere schepen gesleept omdat ze te zwaar waren om zelfstandig te worden vervoerd. Daarom waren zelfs tijdens het Oude Rijk de meeste schepen voorzien van een sterke paal waaraan een sleepkabel kon worden vastgemaakt. Veel sleepboten waren aan beide uiteinden voorzien van korte loodrechte palen voor de sleeplijn. Ze werden, zoals alle schepen uit het Oude Rijk, bestuurd met lange roeispanen. Dit soort schepen werd gebruikt voor het vervoer van blokken (ze konden enorme gewichten dragen) uit de steengroeven.
Sleepboot [c. 2400 BCE], De lattenkrat
slaat breekbare voorwerpen op tijdens
vervoer
Het roer van de meeste oude Egyptische schepen, sinds het Oude Rijk, bestond uit twee massieve stuurroeren.
Gedurende de hele Egyptische geschiedenis waren de meeste boten in het voorste gedeelte versierd met grote schilderingen. Het achterschip leek op een reusachtige lotusbloem; het blad van de roeispaan leek op een boeket bloemen; en de knop aan de bovenkant was gevormd tot het hoofd van een neter (godheid).
De Oude Egyptenaren hadden ook een zeemacht, waarvan de grootte varieerde naar gelang de defensieve behoeften op volle zee tijdens de verschillende tijdperken van de Oudegyptische geschiedenis. Speciale boten werden speciaal voor de oorlog gebouwd. Herodotus en Diodorus vermelden beiden de vloot van lange schepen, of oorlogsschepen, die door Sesostris aan de Arabische Golf werd uitgerust. Ze waren 400 in getal, en er is alle reden om aan te nemen dat de handel, en de middelen om die met oorlogsschepen te beschermen, daar al minstens vanaf de 12e dynastie, ongeveer 4000 jaar geleden, bestonden.
Egyptische boot uit het Midden Koninkrijk
De galeien (oorlogsschepen) die werden ingezet om de reizende handelsvloot te beschermen tegen zeepiraterij buiten Egypte verschilden van die van de Nijl. Ze waren lager aan de kop en de achtersteven. Aan elke kant was een hoge houten verschansing over de hele lengte van het schip. Het beschermde de roeiers tegen de raketten van de vijand. De handvatten van de roeispanen gingen door een opening aan de onderkant.
3. Belangrijke Egyptische kusthavens
De handels- en marineschepen werden bediend door verschillende havens, oriëntatiepunten, watermarkeringen, laad- en losfaciliteiten, zoetwatervoorzieningen, comfortstations en voorzieningen/noodzaken. Tussen de zeehavens en de bevolkte centra langs de Nijl werden verschillende wegen en bevoorradingsstations aangelegd.
De strategische ligging van de Egyptische waterwegen vergemakkelijkte de handel tussen de (toenmalige) drie actieve continenten Europa, Afrika en Azië. Kunstmatige navigatiekanalen boden toegang tussen de Middellandse Zee bij Canopus (Alexandrië) en het bevaarbare Nijlkanaal. Een ander bevaarbaar kanaal verbond de Nijl met de noordelijke punt van de Golf van Suez, die toegang gaf tot de Rode Zee, Afrika, India en het Verre Oosten.
Naast de vele havens langs de bevaarbare rivier de Nijl waren/waren er belangrijke havens langs de Egyptische kusten van zowel de Rode Zee als de Middellandse Zee. Dergelijke havens maakten vervoer van goederen en mensen van en naar alle continenten mogelijk.
[Een fragment uit Ancient Egyptian: Culture Revealed, Second Edition door Moustafa Gadalla]
https://egyptianwisdomcenter.org/product/de-oude-egyptisch-cultuur-onthuld/
https://egyptianwisdomcenter.org/product/de-oude-egyptisch-cultuur-onthuld/