Advent en Kerstmis in het oude Egypte

 

Veertig dagen na de begrafenis van de zaden van Osiris in Moeder Aarde, ontmoette Isis/Osiris zijn ondergang. In de typische oud-Egyptische verhaalvorm schrijft Plutarchus in de zijne Moralia, vol. V (356, 13) over hoe Osiris door Seth werd uitgenodigd voor een feest waar Seth en zijn handlangers Osiris verleidden om in een geïmproviseerde kist te gaan liggen. Plutarchus vervolgt met:

“. . .en degenen die in het complot zaten, renden erheen en sloegen het deksel dicht, dat ze van buitenaf met spijkers en ook met behulp van gesmolten lood vastmaakten. Vervolgens droegen ze de kist naar de rivier en stuurden hem via de Tanitische Mond naar de zee. Daarom noemen de Egyptenaren deze mond zelfs tot op de dag van vandaag het hatelijke en afschuwelijke. Dat is de traditie. Ze zeggen ook dat de datum waarop deze akte werd gedaan de 17e was^e dag van Athor [27 november], wanneer de zon door Schorpioen gaat.

De gebeurtenissen van 17 Hatoor/Athor (27 november), zoals gerapporteerd door Plutarchus, bevatten alle elementen van het Bijbelse Laatste Avondmaal van Jezus; dat wil zeggen een samenzwering, feest, vrienden en verraad. Voor de oude Egyptenaren heeft het verhaal echter andere betekenissen. Plutarchus, op Moralia, vol. V (366, 39D), schreef:

' Het verhaal dat wordt verteld over het opsluiten van Osiris in de borst lijkt dat wel te doen niets anders betekenen dan het verdwijnen en verdwijnen van water. . . op het moment dat. . . de Nijl trekt zich terug naar zijn lage niveau en het land wordt blootgelegd. Naarmate de nachten langer worden, wordt de de duisternis neemt toe en de kracht van het licht neemt af en wordt onderdrukt. . .”

De antagonistisch De relatie tussen Osiris en Seth – wat betreft de omgevingsomstandigheden – wordt genoemd door Plutarchus, Moralia, vol. V (364, 33B), als zodanig:

“. . . De Egyptenaren geef eenvoudigweg de naam Osiris aan de hele bron en het vermogen om vocht te scheppen, in de overtuiging dat dit de oorzaak is van voortplanting en de substantie van levenproducerend zaad; en de naam van Seth ze geven alles wat in het algemeen droog, vurig en dor is en vijandig tegenover vocht staat. . .
. . . Het verraderlijke gekonkel en de usurpatie van Seth zijn dus de macht van de droogte, die de controle overneemt en het vocht verdrijft dat de bron is van de Nijl en van haar opkomst. . .”

Het verlies van Osiris wordt nu tegelijkertijd en met dezelfde tradities gevierd in de Abu Sefein Mouled; dat wil zeggen een groot feest gevolgd door een cyclus van veertig dagen van figuurlijke dood door vasten en andere disciplinaire maatregelen.

=> 28 dagen na het Laatste Avondmaal is de geboorte/wedergeboorte van de vernieuwde koning op 25 december.

=> Veertig dagen na het Laatste Avondmaal is Driekoningen.

Het leven van Osiris, een symbool van de maan, wordt geassocieerd met een cyclus van 28 dagen (4 weken). Dit werd later herhaald in de Christelijke Advent, wat in het 'Latijn' zo is ad-venio, betekenis naar toe komen. De Catholic Encyclopedia geeft toe dat: “Advent is een periode die 4 zondagen omvat. De eerste zondag kan al op 27 november vallen, en dan heeft Advent 28 dagen.Zoals hierboven vermeld, is 27 november de datum van het symbolische Laatste Avondmaal, de Dood en het Verlies van Osiris.

De 28-daagse cyclus van Osiris en zijn relatie tot het regeneratieprincipe wordt mooi weergegeven in de beroemde scène van de wederopstanding van de tarwe, waarin Osiris wordt afgebeeld met 28 tarwehalmen die uit zijn kist groeien.

In de westerse kerken begint het kerkelijk jaar met de advent. Volgens de Catholic Encyclopedia „worden de gelovigen gedurende deze tijd vermaand:

• Om zichzelf waardig voor te bereiden om de verjaardag van de Heer te vieren in de wereld komen als de vleesgeworden God van liefde,
• Om zo hun ziel een passende verblijfplaats te maken voor de Verlosser die komt in de heilige Communie en door genade, en
• Om zich daarmee klaar te maken Zijn laatste komst als rechter, bij de dood en aan het einde van de wereld.”

Alle bovenstaande elementen zijn van oud-Egyptische oorsprong. Dergelijke tradities werden waargenomen tijdens (en waren in feite gebaseerd op) het jaarlijkse jubileum van de oude Egyptische koning, bekend als het Sed (of Heb-Sed) Festival, dat altijd werd gehouden tijdens de maand Kee-hek (Khoiakh, dwz december). ) elk jaar. Dit festival dateert uit onheuglijke tijden en werd gedurende de hele oude Egyptische geschiedenis gevierd.

De bedoeling van dit jaarlijkse evenement was de vernieuwing/verjonging van de bovennatuurlijke krachten van de [regerende] koning. De vernieuwingsrituelen waren erop gericht de koning nieuwe levenskracht te geven; dwz een (figuurlijke) dood en een (figuurlijke) wedergeboorte van de regerende Koning.

In oude Egyptische tradities komt de verjonging/verjaardag van een nieuwe/vernieuwde koning symbolisch 28 dagen na 27 november, het symbolische Laatste Avondmaal en het Dood van Osiris; dat wil zeggen 25 december. De christelijke kalender viert dezelfde dag als de geboorte (wedergeboorte) van de nieuwe Koning, namelijk Jezus, die in de Bijbel een Koning wordt genoemd. De 28-daagse cyclus betekent de komst van de koning (zowel in de oude Egyptische als in de christelijke tradities).

Alle elementen die in de hierboven genoemde Katholieke Encyclopedie worden genoemd, komen overeen met hun Egyptische oorsprong, waarbij Osiris incarneert zoals Horus en Osiris werden de rechter van de doden.

Vanwege het absolute gebrek aan historisch en archeologisch bewijs ter ondersteuning van de bijbelse verslagen over Jezus' geboorte, leven en dood, en om de christelijke kerk in staat te stellen een of andere geboortedatum vast te stellen, wendden zij zich tot Egypte. Vrijwel alle kerken kozen hun data uit een oud-Egyptische lijst die werd toegeschreven aan Clemens van Alexandrië. De lijst vermeldt verschillende data: 25 Pachon (20 mei), 24 of 25 Pharmuthi (19 of 20 april). Clemens gaf echter aan dat Driekoningen (en daarmee waarschijnlijk de Geboorte van Christus) op 15 of 11 Tobi (10 of 6 januari) werd gevierd. Het is bewezen dat 6 januari de datum is die in de verschillende kerken in het Middellandse Zeegebied voor zijn “verjaardag” is aangenomen. 25 december kwam later. en was gebaseerd op de Juliaanse kalender, die 13 dagen achterloopt op 6 januari.

 

[Een uittreksel uit Oud-Egyptisch: wortels van het christendom, 2e editie door Moustafa Gadalla]
https://egyptianwisdomcenter.org/product/de-oude-egyptische-wortels-van-het-christendom/

https://egyptianwisdomcenter.org/product/de-oude-egyptische-wortels-van-het-christendom/