De beeldspraak en alfabetische schrijfwijzen
Alle vroege Griekse en Romeinse schrijvers bevestigden dat er in feite twee vormen van het Oudegyptische schrift bestonden: hiërogliefen (afbeeldingen) en de alfabetische vorm. De westerse academische wereld verdeelt het Egyptische alfabet willekeurig in twee vormen: hiëratisch en demotisch. [Lees over de evaluatie van dergelijke ongegronde beweringen in De oude Egyptische universele schrijfmodi door Moustafa Gadalla].
Benadrukt moet worden dat geen enkele klassieke schrijver – met inbegrip van Clement van Alexandrië (in Stromata Boek V, hoofdstuk IV) – ooit heeft aangegeven dat het Egyptische alfabetische schrift een “cursieve” of “gedegenereerde” vorm was van de picturale hiërogliefen uit het Oude Egypte. Toch hebben sommige “geleerden” zich schaamteloos beroepen op het schrift van Clement van Alexandrië om vol te houden dat uit de Egyptische hiërogliefen een meer cursief schrift voortkwam dat wij kennen als hiëratisch, en uit het hiëratisch ontstond weer een zeer snel schrift dat soms enchorisch of demotisch wordt genoemd.
Veel eerlijke geleerden hebben echter de historische waarheid bevestigd dat de picturale geschriften een reeks beelden zijn die conceptuele betekenissen overbrengen en geen individuele klankwaarden, zoals de Britse egyptoloog W.M. Flinders Petrie, die schreef in zijn boek, De vorming van de alfabetten [blz. 6]:
“De vraag of de [alphabetical] tekens waren afgeleid van de meer picturale hiërogliefen, of een onafhankelijk systeem waren, is door schrijvers over dit onderwerp zo weinig bestudeerd, dat de zaak meer dan eens is beslist zonder enige beschouwing van de verschillende details.”
In de 12e dynastie (2000-1780 v. Chr.) werden ongeveer 700 tekens min of meer constant gebruikt. Het aantal van deze natuurlijke symbolen is praktisch onbeperkt. Omdat het ontcijferen van de metafysische hiërogliefen uit het Oude Egypte de mogelijkheden van de westerse academische wereld te boven gaat, hebben zij het een primitieve vorm van schrijven genoemd!
Academische egyptologen kozen uit honderden hiërogliefen 24 tekens en noemden die een “alfabet”. Vervolgens gaven ze verschillende “functies” aan de andere honderden tekens, door ze “syllabisch”, “bepalend”, enz. te noemen. Ze verzonnen de regels terwijl ze bezig waren, en het eindresultaat was chaos. Men kan gemakkelijk de strijd van de academische wereld zien om de oude Egyptische hiëroglyfische (metafysische) teksten te begrijpen.
Een beeldteken heeft GEEN ENKELE klankwaarde. Alleen een individuele alfabetische letter heeft een corresponderende enkelvoudige klank, wat het geval was in de TOTAAL niet verwante alfabetische taal van de Oude Egyptenaren, bekend als “hiëratische” en “demotische” geschriften – een zeer aparte en onafhankelijke vorm die niets te maken heeft met de Egyptische hiërogliefische vorm van kosmische communicatie. Lees meer over de alfabetische taal van de Oude Egyptenaren in De oude Egyptische universele schrijfmodi door Moustafa Gadalla.
De metafysische taal van de Egyptische hiërogliefen komt overeen met het feit dat er inderdaad dingen zijn die niet in woorden kunnen worden uitgedrukt. Ze manifesteren zichzelf. Zij zijn wat mystiek is. Geconfronteerd met deze mystieke “dingen”, wordt de werkelijkheid die het spreken en spreken toestaat, veroordeeld tot het handelen slechts in schijn. De werkelijkheid – logische vorm of levensvormen – blijft hardnekkig buiten de spraak. Het beperkt wat we zeggen, maar weigert uitgesproken te worden. Tenzij we het bestaan erkennen van een transcendente werkelijkheid buiten de spraak, worden we solipsisten zonder reden om te spreken. Dus, spreken is afhankelijk van stilte. We kunnen alleen samen spreken door de reden van ons spreken te consigneren in een respectvolle stilte.
[Een fragment uit De Egyptische Hiëroglief: Metafysische Taal door Moustafa Gadalla]
https://egyptianwisdomcenter.org/product/the-egyptian-hieroglyph-metaphysical-language/
