Het evenbeeld van de Ene – Shu en Tef-nut
De dubbele Shu en Tefnut vertegenwoordigen de initiële scheppingsdaad die de universele bel vormt. Het paar Shu en Tefnut, weergegeven als man en vrouw, is de typisch Egyptische manier om dualiteit en polariteit uit te drukken. Volgens teruggevonden archeologische vondsten kwam dit dubbele karakter tot uiting in oude Egyptische teksten en tradities.
De oudste teksten van het Oude Rijk, namelijk de Piramideteksten §1652, geven uitdrukking aan het dubbele karakter:
...en hoewel ik uitspuugde als Shu, en uitspuugde als Tefnut.
Dit is een zeer krachtige analogie, omdat we de term ‘spuugbeeld’ gebruiken om dit te bedoelen precies zoals de oorsprong.
Het Oud-Egyptische concept van het universum is als een doos. Het eerste dat het Goddelijke schiep, is een soort bel in wat anders een oneindige oceaan van water is. De lucht is de huid van de oneindige oceaan die bevat wat wij de atmosfeer noemen, die werd veroorzaakt door twee krachten die de oude Egyptenaren Shu en Tefnut noemden. Zowel Shu (warmte) als Tefnut (water/vocht) betekenen 'atmosfeer'. Nun (de kosmische oceaan vóór de schepping) is de wortel waaruit Shu en Tefnut zijn geschapen.
Warmte (Shu) en water (Tefnut) zijn de twee meest universele vormingsfactoren van levensvormen. Deze termen komen overeen met respectievelijk vuur (hitte) en vocht, en moeten worden opgevat als metaforen en feitelijke overeenkomsten voor de abstracte eigenschappen die ze vertegenwoordigen. Shu, vertegenwoordigd door vuur, lucht en warmte, komt overeen met de kwaliteit van uitgestrektheid, stijgende, middelpuntvliedende krachten, positief, mannelijk, uitgaand, naar buiten gerichte extraversie, enz.
Tefnut, vertegenwoordigd door vocht en de objectieve materiële basis van manifestatie (Nut, het achtervoegsel), komt overeen met samentrekking, neerwaartse beweging, middelpuntzoekende krachten, negatief, vrouwelijk, ontvankelijk, innerlijk, introspectie, enz.
Het bovenstaande Oud-Egyptische concept komt overeen met moderne wetenschappers, die ons vertellen dat de sterrenstelsels nu voornamelijk onderworpen zijn aan twee tegengestelde krachten: 1) de uitdrijvingskrachten, die ervoor zorgen dat alle sterrenstelsels van ons weg bewegen; en 2) de zwaartekracht/samentrekkingskrachten, die de sterrenstelsels naar elkaar toe trekken.
[Een uittreksel uit Egyptische kosmologie: het geanimeerde universum, derde editie door Moustafa Gadalla]
https://egyptianwisdomcenter.org/product/egyptische-kosmologie/
