De hemelse ladder beklimmen - Leven na de aarde

Het beklimmen van de hemelse ladder—

Leven na de aarde

1. De zielstransmigratie

De preoccupatie – bijna obsessie – van de Egyptenaren met de ideeën van geboorte en wedergeboorte was een fundamenteel onderdeel van hun begrafenisovertuigingen: wedergeboorte was een van de bestaansfasen in het hiernamaals. Egyptische teksten geven dit duidelijk weer “de ziel is in de hemel, het lichaam op de aarde” [Pepi I-tombe]; dat wil zeggen, ze hadden nooit verwacht dat het fysieke lichaam weer zou opstaan.

De eerste bekende verwijzing naar een “tweede geboorte” komt voor in de CLXXXII^nl Hoofdstuk van De Boek over het voortkomen door licht, waarin Osiris wordt aangesproken als:

…hij [Osiris] die voor de tweede keer mannen en vrouwen baart.

“De Egyptenaren”, volgens Herodotus, “waren de eersten die beweerden dat de ziel van de mens onsterfelijk is”. De leer van de transmigratie wordt ook door Plutarchus, Plato en andere oude schrijvers genoemd als het algemene geloof onder de Egyptenaren, en werd overgenomen door Pythagoras en zijn leermeester Pherecydes, evenals door andere filosofen van Griekenland.

2. Prestatie-evaluatie

In een instructieboek adviseerde een Egyptische koning zijn zoon, de prins, om de hoogste kwaliteiten te bereiken, omdat hij bij zijn dood zijn hele leven in één ogenblik zou zien, en zijn prestaties op aarde zouden worden beoordeeld en geëvalueerd door de juryleden. . Zelfs al in de periode van de 6e dynastie vinden we het idee dat de hemel gereserveerd was voor degenen die hun plicht tegenover de mens en de goddelijke machten hadden vervuld terwijl ze op aarde waren. Er werden geen uitzonderingen gemaakt voor een koning of iemand anders.

De farao Unas (2323 vGT) mocht bijvoorbeeld, voordat hij klaar was om van de aarde naar de hemel te vliegen, niet vertrekken tenzij de neteru (die op het punt stonden hem te helpen) tevreden waren over de realiteit van zijn morele waarde. Ze eisten dat geen mens op aarde een woord tegen hem zou hebben geuit, en dat er in de hemel geen klacht tegen hem zou zijn ingediend bij de neteru (goden). Dienovereenkomstig lezen we in de tekst van Unas:

Er is op aarde voor de mensen niet tegen Unas gesproken,
hij is in de hemel niet voor de neteru beschuldigd van zonde (goden, godinnen).

Zoals eerder vermeld, drukten de oude Egyptenaren hun metafysische overtuigingen uit in een verhaalvorm, zoals een heilig drama of een mysteriespel. Hieronder volgen de symbolische voorstellingen van de Egyptenaren van het proces van het Mysteriespel op de Dag des Oordeels:

1. De ziel van de overledene wordt naar de Oordeelszaal van de Double-Ma-at geleid. Ze is dubbel omdat de schaal alleen in evenwicht is als er een gelijkheid van tegengestelde krachten is. Het symbool van Ma-at is de struisvogelveer, die oordeel of waarheid vertegenwoordigt. Haar veer wordt gewoonlijk op de schubben gemonteerd.

2. Anubis, als opener van de weg, begeleidt de overledene naar de weegschaal en weegt het hart.

1. Ma-at, 2. Anubis, 3. Amam (Ammit), 4. Thoth,

5. De overledene, 6. Horus, 7. Osiris, 8. 42 Rechters/Assessoren

Het hart, als metafoor voor het geweten, wordt afgewogen tegen de veer van de waarheid, om het lot van de overledene te bepalen.

3. De zittende Osiris presideert in de Hal van Justitie. De jury bestaat uit 42 juryleden/beoordelaars. Elke rechter heeft een specifieke jurisdictie over een specifieke zonde of fout. Ieder draagt een veer van waarheid op zijn/haar hoofd.

4. De geest van de overledene ontkent elke zonde/fout te hebben begaan voor de toegewezen rechter, door de 42 negatieve bekentenissen op te zeggen. Deze negatieve bekentenissen komen uit hoofdstuk CXXV van Het boek van het voortkomen door licht (algemeen bekend als Het Dodenboek).

Het toegewezen jurylid/rechter zal door middel van een verklaring zijn aanvaarding verklaren Maa-Kheru (Waar van stem/actie).

Hier is een vertaling van de 42 negatieve bekentenissen. Sommige ervan lijken misschien repetitief, maar dit wordt veroorzaakt door het onvermogen om de exacte bedoeling en betekenis van de oorspronkelijke taal te vertalen.

1. Ik heb geen onrecht gedaan.
2. Ik heb niet met geweld beroofd.
3. Ik heb niet gestolen.
4. Ik heb geen moord gepleegd; Ik heb geen kwaad gedaan.
5. Ik heb geen aanbiedingen bedrogen.
6. Ik heb mijn verplichtingen niet verminderd.
7. Ik heb de neteru niet geplunderd.
8. Ik heb geen leugens gesproken.
9. Ik heb geen kwade woorden geuit.
10. Ik heb geen pijn veroorzaakt.
11. Ik heb geen ontucht gepleegd.
12. Ik heb geen tranen veroorzaakt.
13. Ik heb niet bedrieglijk gehandeld.
14. Ik heb geen overtreding begaan.
15. Ik heb niet listig gehandeld.
16. Ik heb het geploegde land niet verwoest.
17. Ik ben geen afluisteraar geweest.
18. Ik heb mijn lippen niet in beweging gezet (tegen welke man dan ook).
19. Ik ben niet boos en toornig geweest, behalve om een rechtvaardige zaak.
20. Ik heb de vrouw van geen enkele man verontreinigd.
21. Ik ben geen man van woede geweest.
22. Ik heb mezelf niet vervuild.
23. Ik heb geen terreur veroorzaakt.
24. Ik ben niet verbrand van woede.
25. Ik heb mijn oren niet gestopt voor de woorden van Juist en Waarheid. (Ma-at)
26. Ik heb geen verdriet gewerkt.
27. Ik heb niet onbeschaamd gehandeld.
28. Ik heb geen ruzie veroorzaakt.
29. Ik heb niet overhaast geoordeeld.
30. Ik heb niet naar onderscheid gezocht.
31. Ik heb de woorden niet buitengewoon vermenigvuldigd.
32. Ik heb noch kwaad noch kwaad gedaan.
33. Ik heb de koning niet vervloekt. (dwz overtreding van wetten)
34. Ik heb het water niet vervuild.
35. Ik heb niet minachtend gesproken.
36. Ik heb de neteru nooit vervloekt.
37. Ik heb niet gestolen.
38. Ik heb de aanbiedingen van de neteru niet bedrogen.
39. Ik heb de offers van de gezegende doden niet geplunderd.
40. Ik heb het eten van het kind niet geroofd.
41. Ik heb niet gezondigd tegen de neter van mijn geboortestad.
42. Ik heb het vee van de neter niet met kwade bedoelingen geslacht.

5. Thoth, schrijver van de neteru (goden, godinnen), legt het oordeel vast terwijl Anubis het hart weegt tegen de veer van de waarheid. De uitkomst is ofwel:

A. Als de pannen niet in balans zijn, betekent dit dat deze persoon eenvoudigweg als materie leefde. Als gevolg hiervan zou Amam (Ammit) dit hart opeten. Amam is een eiwitachtige kruising.

De ongeperfectioneerde ziel zal opnieuw geboren worden (reïncarneren) in een nieuw fysiek voertuig (lichaam), om de ziel een kans te geven voor verdere ontwikkeling op aarde. Deze cyclus van leven/dood/vernieuwing gaat door totdat de ziel tijdens zijn leven op aarde wordt vervolmaakt door het vervullen van de 42 negatieve bekentenissen.

B. Als de twee pannen perfect in balans zijn, geeft Osiris een gunstig oordeel en geeft zijn finale Maa-Kheru (Waar van stem).

De vervolmaakte ziel zal het proces van transformatie en daaropvolgende wedergeboorte doormaken. De uitkomst van zijn/haar evaluatie zal bepalen welk hemels niveau (2-6) iemand bereikt.

3. Transformationele teksten

Het doel van alle oud-Egyptische transformationele (begrafenis)teksten was hetzelfde, namelijk het bewerkstelligen van de wederopstanding en onsterfelijkheid van de personen namens wie ze werden geschreven en gereciteerd. Begeleidende teksten aan de overledene varieerden qua inhoud en stijl. Geen enkele transformationele (“begrafenis”) tekst van twee personen was ooit hetzelfde. Deze teksten zijn afgestemd op het pad van elk individu. Dezelfde individualiteit van teksten vinden we terug in de zogenaamde ‘magische’ papyri. De Egyptische teksten beschreven in detail de stadia van het transformatieproces van het aardse bestaan van de mens naar de verschillende metafysische gebieden.

Al deze thema’s worden met een overvloed aan details behandeld Het boek van het tevoorschijn komen door het licht (Per-em-hru), verkeerd vertaald en algemeen bekend als Het Egyptische Dodenboek. Het bestaat uit meer dan honderd hoofdstukken van verschillende lengte, die nauw verwant zijn aan de Unas Transformationele (Begrafenis) Teksten in Saqqara. Dit boek is in zijn volledige vorm alleen te vinden op papyrusrollen die in de mummiewikkeling van de overledene werden gewikkeld en samen met hem werden begraven.

Andere transformationele (zogenaamde begrafenis- en religieuze) geschriften zijn ook nauw verwant aan de bovengenoemde Unas Transformational Funerary (Piramide) teksten. Elke tekst/schrift onderzoekt hetzelfde basisthema van leven/dood/wedergeboorte – dwz de transformatie van de ziel in het gebied van de Duat na de dood – vanuit een andere invalshoek. Omdat geen twee personen hetzelfde zijn, zijn geen twee transformationele teksten hetzelfde. Deze composities staan bekend als: Het boek met wat er in de Duat staat (of onderwereld), Het Boek van de Poorten, Het boek der grotten, De litanie van Ra, Het boek Aker, Het Boek van de Dag, En Het boek van de nacht.

4. Toegang tot het nieuwe rijk

Als resultaat van de prestatie-evaluatie gaan de overleden geesten naar verschillende rijken, afhankelijk van ieders prestatieniveau tijdens hun aardse bestaan.

De transformerende teksten zetten het proces in gang waarmee de nieuwe ziel van het ene rijk naar het andere gaat. Hij / zij moet aan andere vereisten voldoen en geaccepteerd worden voordat hij / zij verder gaat. Om tot een nieuw rijk te worden toegelaten, moeten de bewoners van elk rijk de nieuwkomer gekwalificeerd vinden en waardig zijn om zich bij dat rijk aan te sluiten of er doorheen te gaan. De rechten van de huurders in de bezielde wereld zijn dezelfde als in het aardse rijk. [Zie details in een eerder hoofdstuk van dit boek.]

De nieuwkomer heeft zowel acceptatie als hulp nodig van elke rijksbewoner terwijl hij/zij steeds hoger opstijgt. Dus in de Unas-tombe (puinpiramide) in Saqqara zien we dat de bewoners van de hogere rijken – de Mensen van het Licht – Unas (~2323 v.Chr.) waardig vonden, en hem dus accepteren en helpen om te stijgen en te groeien. leef onder hen:

Uitspraak 336

De Mensen van het Licht getuigden van hem;
de hagelbuien van de hemel namen bezit van hem.
Ze lieten Unas opstijgen naar Re.

Uitspraak 377

Je geur komt naar Unas, gij neteru (goden, godinnen),
de geur van Unas komt naar je toe, gij neteru.
Moge Unas bij je zijn, jij neteru,
moge je samen zijn met Unas, gij neteru.
Moge Unas bij je wonen, jij neteru,
moge je samenleven met Unas, gij neteru

5. De glorie

In de Oud-Egyptische teksten bereikt de gerealiseerde ziel glorie en sluit zich aan bij de Goddelijke Oorsprong.

Na een lange reeks avontuurlijke reizen zal de herrezen ziel, gerechtvaardigd en wedergeboren, een plaats bereiken in het gevolg van de neteru (goden, godinnen) – de kosmische krachten – en uiteindelijk deelnemen aan de onophoudelijke ronde van activiteit die het universum in staat stelt een voortbestaan.

In de Oud-Egyptische teksten bereikt de gerealiseerde ziel glorie en sluit zich aan bij de Goddelijke Oorsprong. Op dezelfde manier vertelt de Bijbel ons dat Jezus pas na zijn dood en opstanding glorie zou hebben bereikt:

… God, die hem uit de dood heeft opgewekt en hem heerlijkheid heeft gegeven … [I Petrus, 1:21]

Glorie is de stralende schoonheid van pracht en praal – de hemel of de gelukzaligheid van de hemel – die wordt bereikt door de hoogste prestatie. Glorie wordt in kunstwerken weergegeven als een halo of een cirkel van licht. In het oude Egypte vertegenwoordigt de neter (god) Re het licht en wordt afgebeeld als een cirkel.

De relatie tussen de cyclus van dood en wederopstanding wordt weerspiegeld in de Egyptische vorm van de ‘naam’ van het wezen Osiris Ausar, die uit twee lettergrepen bestaat:Aus-Ra. De eerste lettergreep van de naam (Aus-Ra) wordt uitgesproken Aus of Os, wat 'kracht, macht, kracht' betekent. De naam van de neter (god) betekent zoiets als de kracht van Re. Deze betekenis beschrijft de ware essentie van de neter (god) Osiris.

In de cyclus van Aus-Ra, Ausar (Osiris) wordt geïdentificeerd met de maan, het licht van de nachtelijke gebieden van de doden. van Ausar Licht is een reflectie van Ra (Re), in een van zijn manifestaties als de zon.

Ausar stierf (analoog aan het vertrek van de maan, tegen het einde van de maanmaand) en werd de derde dag daarna weer tot leven gewekt. De derde dag is het begin van een nieuwe maan, dwz een vernieuwde Ausar. Dit doet denken aan de paasviering waar, zoals Ausar, de bijbelse Jezus stierf op vrijdag en werd op de derde dag (zondag) opgewekt als een nieuw leven.

Ausar (Osiris) is geschreven in hiërogliefen met de symbolen van de troon en het oog, waarbij de concepten van legitimiteit en goddelijkheid worden gecombineerd.

Ra (Re) wordt geassocieerd met de glyph van het oog. Het meest onderscheidende Egyptische symbool is het oog, dat vele complexe en subtiele rollen speelt. Het oog is het deel van het lichaam dat het licht kan waarnemen en staat daarom symbool voor spiritueel vermogen.

Ra (Re) is het kosmische principe van energie dat richting de dood beweegt, en Ausar (Osiris) vertegenwoordigt het proces van wedergeboorte. Zo worden de termen leven en dood uitwisselbaar: leven betekent langzaam sterven; dood betekent opstanding tot nieuw leven. Met de dode persoon in de dood wordt geïdentificeerd Ausar, maar hij zal weer tot leven komen en ermee worden geïdentificeerd Ra.

Het Egyptische geschrift beschrijft dat het:

wordt een gouden ster en voegt zich bij het gezelschap van Re, en vaart met hem door de lucht in zijn boot van miljoenen jaren.

Fragmenten uit Egyptische kosmologie: het geanimeerde universum, derde editie door Moustafa Gadalla
https://egyptianwisdomcenter.org/product/egyptische-kosmologie/