De verslagen van het Egyptische scheppingsproces
1. Verschillende aspecten/vormen van manifestatie
Zoals eerder werd aangetoond kwam de universele matrix van energieën voort uit de initiële scheppingsdaad en de daaropvolgende effecten die het universum creëerden. Deze matrix bestaat uit een georganiseerde hiërarchie. Elk niveau van de bestaanshiërarchie is een theofanie – een creatie door het bewustzijn van het niveau van zijn erboven. Als zodanig is de hiërarchie van energieën met elkaar verbonden, en wordt elk niveau ondersteund door het niveau eronder. Deze hiërarchie van energieën is netjes geplaatst in een enorme matrix van diep met elkaar verbonden natuurwetten. Het is zowel fysiek als metafysisch.
De oorsprong van de wereld en de aard van de neteru (goden, godinnen) die deelnamen aan de schepping ervan waren onderwerpen van voortdurend belang voor de Egyptenaren.
De oude Egyptenaren hadden vier belangrijke kosmologische onderwijscentra in Heliopolis, Memphis, Thebe en Khmunu (Hermopolis). Elk centrum onthulde een van de belangrijkste fasen of aspecten van de ontstaansgeschiedenis. Als zodanig zijn de scheppingsverslagen allemaal consistent met de ordelijke vorming van/binnen de universele energiematrix.
2. Egyptische kosmologie en allegorieën
De totaliteit van de Egyptische beschaving was gebouwd op een volledig en nauwkeurig begrip van universele wetten. Dit diepgaande begrip manifesteerde zich in een consistent, samenhangend en onderling verbonden systeem waarin kunst, wetenschap, filosofie en religie met elkaar verweven waren en tegelijkertijd in één organische eenheid werden gebruikt.
De Egyptische kosmologie is gebaseerd op samenhangende wetenschappelijke en filosofische principes. De kosmologische kennis van het oude Egypte werd uitgedrukt in een verhaalvorm, wat een superieur middel is om zowel fysieke als metafysische concepten uit te drukken. Elke goede schrijver of docent weet dat verhalen beter zijn dan uiteenzettingen om het gedrag van dingen te verklaren, omdat de relaties van delen met elkaar (en met het geheel) beter in stand worden gehouden door de geest. Informatie alleen is nutteloos, tenzij deze wordt omgezet in begrip.
De Egyptische sagen transformeerden gewone feitelijke zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden (indicatoren van kwaliteiten) in eigenzinnige maar conceptuele zelfstandige naamwoorden. Deze werden bovendien gepersonifieerd zodat ze konden worden verweven tot samenhangende en betekenisvolle verhalen. Personificatie is gebaseerd op hun kennis dat de mens naar het beeld van God is gemaakt en dat de mens als zodanig het geschapen beeld van de hele schepping vertegenwoordigde.
Allegorieën zijn een doelbewust gekozen middel om kennis over te brengen. Allegorieën dramatiseren kosmische wetten, principes, processen, relaties en functies, en drukken deze op een gemakkelijk te begrijpen manier uit. Zodra de innerlijke betekenissen van de allegorieën zijn onthuld, worden ze wonderen van gelijktijdige wetenschappelijke en filosofische volledigheid en beknoptheid. Hoe meer ze worden bestudeerd, hoe rijker ze worden. De 'innerlijke dimensie' van de leringen die in elk verhaal zijn ingebed, zijn in staat verschillende kennislagen te onthullen, afhankelijk van het ontwikkelingsstadium van de luisteraar. De ‘geheimen’ worden onthuld naarmate iemand hoger evolueert. Hoe hoger we komen, hoe meer we zien. Het is er altijd.
De Egyptenaren (het oude en het huidige Baladi) geloofden wel/niet dat hun allegorieën historische feiten waren. Ze geloofden IN hen, in de zin dat ze geloofden in de waarheid achter de verhalen.
In dit boek worden verschillende onderwerpen in verhaalvormen uitgelegd aan de hand van vier gepersonifieerde concepten: Isis, Osiris, Horus en Seth. Vier van dergelijke onderwerpen zijn:
1 – De zonne- en maanprincipes zoals weergegeven door Isis en Osiris.
2 – De vier elementen van de wereld (water, vuur, aarde en lucht) worden respectievelijk gelijkgesteld aan Osiris, Seth, Isis en Horus.
3 – Het model van het maatschappelijk raamwerk wordt uitgedrukt in het legendarische verhaal van Osiris en Isis, hun zoon Horus en zijn oom Seth.
4 – Numerologie en trigonometrie, evenals de kosmische rol van de drie-eenheid/triade/driehoek, zoals beschreven in de relatie tussen de vader [Osiris], moeder [Isis] en zoon [Horus] zijn analoog aan de rechthoekige driehoek 3: 4:5.
De goed gemaakte Egyptische mysteriespelen zijn een doelbewust gekozen middel om kennis over te brengen.
Betekenis en de mystieke ervaring zijn niet gebonden aan een letterlijke interpretatie van gebeurtenissen. Zodra de innerlijke betekenissen van de verhalen zijn onthuld, worden ze wonderen van gelijktijdige wetenschappelijke en filosofische volledigheid en beknoptheid. Hoe meer ze worden bestudeerd, hoe rijker ze worden.
En omdat het deel zo geworteld is in het verhaal, kan het nooit verward worden met het geheel; noch kan de functionele betekenis ervan worden vergeten of verdraaid.
3. De drie primaire fasen van de scheppingscyclus
De volgorde van de scheppingscyclus wordt in de Oud-Egyptische teksten in drie hoofdfasen omschreven. Dezelfde afbakeningen werden later herhaald in soefi- (en andere) geschriften.
De volgende zijn drie belangrijke Oud-Egyptische bronnen voor dergelijke drievoudige afbakeningen:
A-piramideteksten: In overeenstemming met het thema van de drie fasen van de scheppingscyclus zien we dat de ‘piramideteksten’ al minstens 5000 jaar geleden het bestaan onthullen van drie groepen neteru (goden, godinnen), en elke groep bestond uit 9 neteru (goden, godinnen). In de ‘piramideteksten’ wordt veelvuldig melding gemaakt van één groep, of van twee of drie groepen, van negen neteru (goden, godinnen).
De Egyptische teksten spreken over drie Enneaden, die elk een fase in de scheppingscyclus vertegenwoordigen. Negen is het getal van elke fase; elke fase brengt de volgende fase voort in 9 termen.
De eerste (Grote) Ennead vertegenwoordigt het conceptuele of goddelijke stadium. Dit wordt geregeld door Re.
De seconde Ennead vertegenwoordigt het stadium van manifestatie. Dit wordt beheerd door Osiris.
De derde Ennead vertegenwoordigt de terugkeer naar de Bron en combineert zowel Re als Osiris.
In The Book of the Coming Forth By Light ontmoeten de beide zielen van Osiris en Re elkaar en worden verenigd om een entiteit te vormen, die zo welsprekend wordt beschreven:
Ik ben zijn twee zielen in zijn tweeling.
B- Litanie van Re: Na een kort voorwoord opent de Litanie met vijfenzeventig aanroepingen op de Vormen van Re, gevolgd door een reeks gebeden en hymnen waarin de identiteit van Re en Osiris voortdurend wordt benadrukt.
De eeuwige cyclus van Osiris en Re domineert de Oud-Egyptische teksten. De eerste etappe is de manifestatie van Re in zijn verschillende vormen. Het tweede been is de manifestatie van Osiris in zijn vormen. De derde en laatste etappe vindt plaats in Nederland om samen te komen en te herrijzen als een nieuwe ReHerakhuti van de Two Horizons.
C-Leidse Papyrus J350: Dit overgebleven oud-Egyptische document dateert tenminste uit het Oude Rijk (2575–2150 vGT), waarvan een kopie werd gereproduceerd tijdens het bewind van Ramses II in de 13e eeuw.e eeuw voor Christus.
De Leidse Papyrus J350 bestaat uit een uitgebreide compositie die de belangrijkste aspecten van de oude scheppingsverhalen beschrijft. Het nummeringssysteem in de Papyrus identificeert het principe/aspect van de schepping en koppelt elk ervan aan het symbolische nummer.
Het manuscript is verdeeld in een reeks genummerde ‘strofes’. Elk ervan heeft de titel ‘Herenhuizen [van de maan], nummer xx’.
Het nummeringssysteem van deze Egyptische Papyrus is op zichzelf al veelbetekenend. Ze zijn genummerd in drie niveaus – 1 tot en met 9 – en vervolgens de machten 10, 20, 30 tot en met 90, om de energetische grondslagen van fysieke vormen te vormen – en het derde niveau is genummerd in de honderdtallen.
Dit nummeringssysteem toont de drie fasen van de creatiecyclus:
1. De Concipiatiefase/Ennead, waarvan het thema de objectivering is van een afgebakend gebied van ongedifferentieerde energie/materie, waarin de wereld zal worden gemanifesteerd.
2. De fase van geordende manifestatie/Ennead houdt zich bezig met de schepping van de noumenale en fenomenale gebieden – de twee grote onderverdelingen van de gemanifesteerde wereld.
3. De Herenigingsfase/Ennead met als thema de terugkeer naar de Bron en het daaropvolgende herenigingsproces dat leidt tot een NIEUWE Alfa.
[Voor de details van de drie fasen van de scheppingscyclus, zie Egyptische alfabetische letters van de scheppingscyclus door Moustafa Gadalla]
[Een uittreksel uit Egyptische kosmologie: het geanimeerde universum, derde editie door Moustafa Gadalla]
https://egyptianwisdomcenter.org/product/egyptische-kosmologie/
Egyptisch alfabetisch: Letters of Creation Cycle door Moustafa Gadalla
https://egyptianwisdomcenter.org/product/egyptian-alphabetical-letters-of-creation-cycle/
