De Egyptische alfabetische vorm van schrijven

1. Het verre tijdperk van de Egyptische alfabetten 

De meeste moderne westerse geleerden bevestigen expliciet en impliciet dat het Oud-Egyptische alfabet (en de taal) de oudste bron ter wereld is. In zijn boek De literatuur van de oude Egyptenaren [pagina xxxiv-v], geeft de Duitse egyptoloog Adolf Erman toe:

“Alleen de Egyptenaren waren voorbestemd om een opmerkelijke methode toe te passen, waardoor ze de hoogste vorm van schrijven bereikten, het alfabet. . .”

De Britse egyptoloog WM Flinders Petrie, in zijn boek De vorming van de alfabetten [pagina 3], concludeerde:

“Vanaf het begin van de prehistorie werd in Egypte zeker een cursief systeem gebruikt dat bestond uit lineaire tekens, vol variatie en onderscheid.”

De meest vooraanstaande autoriteit op het gebied van talen, Isaac Taylor, in zijn boek Geschiedenis van de alfabetten, Deel 1, pagina 62:

“De enorm vroege datum waarop symbolen van alfabetische aard op de Egyptische monumenten worden aangetroffen, is een feit van groot belang en belang. Het is van groot belang, aangezien het het startpunt vormt in de geschiedenis van het Alfabet, en de letterlijke waarheid vaststelt van de bewering dat de letters van het alfabet zijn ouder dan de piramides – waarschijnlijk ouder dan enig ander bestaand monument van de menselijke beschaving.”

Isaac Taylor, in zijn boek Geschiedenis van de alfabetten Deel I, pag. 64, schreef over de Egyptische koning Sent:

‘Koning Sent, tijdens wiens regering de alfabetische tekens al in gebruik waren, kan worden verondersteld te hebben geleefd tussen 4000 en 4700 v.Chr. Hoe verrassend het resultaat van dergelijke berekeningen ook mag lijken, het moet bevestigd worden dat het waarschijnlijk is dat de Het begin van de grafische kunst in de vallei van de Nijl moet worden verbannen naar een datum van zeven- of achtduizend jaar vanaf de huidige tijd.“

Het is heel duidelijk dat de oud-Egyptische alfabetische taal de EERSTE ter wereld was, duizenden jaren vóór de veelomvattende ‘Sinaï-scripts’ [zie een later hoofdstuk over dit onderwerp].

In zijn boek De vorming van het alfabetWM Flinders Petrie heeft alfabetische lettervormen verzameld en in tabelvorm opgenomen die zich uitstrekten van de vroege prehistorie van Egypte tot de Griekse en Romeinse tijdperken. Petrie verzamelde ook (van verschillende onafhankelijke wetenschappers) gelijksoortige alfabetische lettervormen van 25 locaties in Klein-Azië, Griekenland, Italië, Spanje en andere locaties in Europa. Ze zijn allemaal veel jonger dan de oud-Egyptische alfabetische lettervormen.

Petrie's tabellering van deze alfabetische lettervormen laat zien dat:

1. Alle alfabetische lettervormen waren aanwezig in het oude Egypte sinds de vroege pre-dynastieke tijdperken (meer dan 7.000 jaar geleden), vóór enige andere plaats in de wereld.

2. Alle Egyptische alfabetische lettervormen zijn duidelijk te onderscheiden in het oudste teruggevonden zogenaamde Egyptische ‘hiëratische schrift’ van meer dan 5000 jaar geleden.

3. Exact dezelfde oud-Egyptische alfabetische lettervormen werden later overgenomen en verspreid onder andere mensen over de hele wereld.

2. De kenmerkende Egyptische alfabetische papyri van vóór Hyksos

De eminente Duitse egyptoloog Adolf Erman schreef in zijn boek Het leven in het oude Egypte, pagina 339:

‘Zelfs onder het Oude Rijk [2575-2040 v.Chr.] Voor dagelijks gebruik was er al een speciale cursieve hand uitgevonden, de zogenaamde hiëratische.”

Isaac Taylor, in zijn boek De geschiedenis van het alfabet, Vol.1, pagina's 94 en 95, verwees naar drie belangrijke Oud-Egyptische manuscripten uit de tijdperken van het Oude en Middenrijk [2575-1783] vóór de Hyksos-periode [circa 1600 v.Chr.], die zeer duidelijke en onderscheidende alfabetische cursieve schriften hadden . De drie papyri zijn het in essentie met elkaar eens wat betreft de algemene stijl van het schrift en de vormen van de individuele alfabetische karakters, netjes cursief.

Deze vroege alfabetische geschriften [Hieratic] vertonen duidelijk een echt cursief karakter: zwart, rond en vetgedrukt.

De drie oude Egyptische manuscripten waarnaar wordt verwezen door

Isaac Taylor zijn:

1. Een Egyptisch manuscript in het bezit van Prof. Lepsius waarin melding wordt gemaakt van de bouwer van de Grote Piramide van Gizeh, Khufu [Cheops] en andere koningen van de eerdere dynastieën van Memphis [2649 -2465 v.Chr.].

2. Het meest perfecte exemplaar van het alfabetisch nette cursieve schrift uit de vroege periode is de beroemde papyrus die in Thebe werd verworven door M. Prisse d'Avennes en door hem werd geschonken aan de Bibliotheque Nationale in Parijs. Dit manuscript wordt gewoonlijk de ‘Papyrus Prisse’ genoemd. Het werd in 1847 in facsimile uitgegeven door M. Prisse en bestaat uit achttien pagina's met prachtig alfabetisch cursief schrift, ongeëvenaard in omvang en schoonheid, terwijl de karakters ongewoon groot, vol en stevig zijn. Uit een verklaring aan het einde van de papyrus blijkt dat het slechts een kopie is van het originele werk, dat beweert te zijn gecomponeerd door prins Ptah-Hotep, die leefde tijdens het bewind van Assa, een koning van de vijfde dynastie [2465-2323 v.Chr.].

3. In het Museum in Berlijn bevinden zich enkele fragmenten van een hiëratische papyrus uit de tijd van de Egyptische koningen Amenemhat en Usurtasen, die tot de twaalfde dynastie [1991-1783] behoorden die voorafging aan de invasie van de Hyksos.

Hier is de Facsimile van papyrus Prisse, waar lettervormen er precies zo uitzien als lettervormen in de erkende oud-Egyptische geschiedenis en daarbuiten.

1. Duidelijke alfabetten uit het tijdperk van het Oude Rijk [2575-2040 v.Chr.] uit een brief van een weduwe, geschreven op linnen, Egyptisch Museum, Caïro, JE25975.

2. Dit is de derde van een cyclus van vijf hymnen aan Senwosret III, gevonden in de stad el-Lahun. De hymne aan Senwosret III toont de strofische opstelling en werd halverwege de 12e dynastie [1991-1783 v.Chr.] Geschreven.

3. Het hier getoonde handschrift is een memorandum van de opzichter van de tempel aan de lector-priester van de Nubkaura-tempel in el-Lahun (in de tijd van Senwosret II, 1897-1878 v.Chr.), waarin hem werd meegedeeld dat Sirius op de 16e dag zou opstaan. van de vierde maand, zodat we de exacte locatie en het tijdstip kunnen noteren om dit in de tempelarchieven in te voeren.

4. Verschillende andere soortgelijke voorbeelden over verschillende onderwerpen en doeleinden zijn te vinden in het boek van RB Parkinson [zie Selected Bibliography.]

5. Andere oud-Egyptische papyri met nette alfabetische geschriften over allerlei onderwerpen uit dit zeer vroege tijdperk worden in verschillende publicaties van Moustafa Gadalla genoemd en staan in de meeste Egyptologische verwijzingen.

3. Rookscreening van duizenden Egyptische alfabetische geschriften

Het GROOTSTE rookgordijn uit de geschiedenis verbergt het (oude) Egyptische alfabetische schrift. Ze lieten iedereen denken aan de Egyptische taal als een verzameling ‘primitieve afbeeldingen’ die hiërogliefen worden genoemd. Ze verborgen het Egyptische alfabetische systeem als de MOEDER van ALLE talen ter wereld.

Hier is hoe Alan Gardiner, in zijn boek Egyptische grammatica, probeert te ‘rationaliseren’ hoe ze het Egyptische alfabetische systeem verborgen hielden:

“Egyptologen hebben de praktische noodzaak ervaren om een gemeenschappelijke standaard aan te nemen waartoe verschillende hiëratische handen konden worden teruggebracht, en in plaats van voor dit doel één eenvoudige hiëratische stijl te selecteren, hebben ze er de voorkeur aan gegeven alle hiëratische handen in hiëroglifisch om te zetten.”

Gardiners “verklaring/rechtvaardiging” voor het begraven van alfabetische [hieratische] geschriften verzekert ons dat er verschillende vormen van geschriften voor verschillende doeleinden. Dezelfde westerse academies gebruikten NOOIT hetzelfde “flauwe excuus” met Grieks, Romeins of welke andere taal ter wereld dan ook!

Dit flauwe excuus werd ALLEEN in Egyptische geschriften gebruikt om de alfabetische schrijftaal van de Oude Egyptenaar te misleiden en te verbergen.

Er is GEEN ENKELE verwijzing – voorafgaand aan deze 19e-20e-eeuwse samenzwering van ‘westerse egyptologen’ – die een verband aantoonde tussen hiërogliefen (beeldtekens) en hiëratische/demotische alfabetische lettervormen. Integendeel, ELKE afzonderlijke verwijzing vermeldde EXPLICIET hoezeer ze niets met elkaar te maken hebben.

4. Egyptenaar is dood, lang leve het ‘Arabisch’

Na het verbergen van het (oude) Egyptische alfabetische schrijfsysteem dat iedereen doet denken aan de Egyptische taal als een verzameling ‘primitieve afbeeldingen’ die hiërogliefen worden genoemd, was hun tweede klap de verklaring dat de oud-Egyptische taal DOOD is en dat deze – uit het niets – vervangen werd. lucht – door de ‘Arabische’ taal!

Zeggen dat Egyptenaren “Arabisch” spreken is totaal onjuist en onlogisch. Het is andersom: de “Arabieren” hebben lang geleden “geadopteerd” en blijven EGYPTISCH spreken.

De Britse egyptoloog Alan Gardiner in zijn boek: Egyptische grammatica, pagina 3, schrijft:

“Er kan inderdaad worden bewezen dat het hele vocale systeem van het Oud-Egyptisch een stadium heeft bereikt dat lijkt op dat van het Hebreeuws of het moderne Arabisch”

Egyptisch is de moeder van alle Semitische talen, zoals bewezen en geconcludeerd door ALLE academici.

Wat andere pijlers van een taal betreft, zoals grammatica, syntaxis, enz., deze blijft precies hetzelfde als de Oud-Egyptische taal.

De Britse egyptoloog Alan Gardiner, in zijn boek Egyptische grammatica, pagina 2, verklaarde:

“De Egyptische taal is niet alleen verwant aan de Semitische talen (Hebreeuws, Arabisch, Aramees, Babylonisch, enz.), maar ook aan de Oost-Afrikaanse talen (Galla, Somalisch, enz.) en de Berber-idiomen van Noord-Afrika. De relatie met laatstgenoemde groepen, samen bekend als de Hamitische familie, is een zeer netelig onderwerp, maar de relatie met de Semitische talen kan redelijk nauwkeurig worden gedefinieerd. In de algemene structuur is de overeenkomst zeer groot; Het Egyptisch deelt de belangrijkste eigenaardigheid van het Semitisch in die zin dat de woordstammen ervan bestaan uit combinaties van medeklinkers, in de regel drie in getal, die theoretisch op zijn minst onveranderlijk zijn. Grammaticale verbuigingen en kleine betekenisvariaties worden voornamelijk bewerkstelligd door de veranderingen op de interne klinkers te laten klinken, hoewel ook aangebrachte uitgangen voor hetzelfde doel worden gebruikt..

De “Arabische taal” komt precies overeen met alle taalkundige kenmerken van de veel oudere Oud-Egyptische taal, die gedetailleerd werd beschreven in hoofdstuk 15 van dit boek. Deze omvatten (maar zijn niet beperkt tot) oud-Egyptisch prototypisch onderling verbonden lexicon, grammatica en syntaxis, zoals de betekenis van werkwoorden, werkwoordwortels, werkwoordstammen, werkwoordklassen en -structuren, het vervoegingsschema voor werkwoorden en Egyptische prototypische etymologie/lexicons. en woordvorming/afleidingen van een drieletterige wortel (wat een bepaald algemeen concept betekent) in talrijke patronen door het gebruik van tussenliggende klinkers en voorvoegsels, tussenvoegsels en achtervoegsels, enz.; naast typen en structuren van lettergrepen, evenals syntaxis/woordvolgorde en zinstypen.