[anuvaad lambit hai]
[Devanaagaree mein upalabdh hai: मिस्री-ज्ञान-केंद्र.भारत]

 

De beeldspraak- en alfabetische schrijfmodi

 

Alle vroege Griekse en Romeinse schrijvers bevestigden dat er in principe twee vormen van Oud-Egyptische geschriften bestonden: hiërogliefen (afbeeldingen) en de alfabetische vorm. De westerse academische wereld verdeelt het Oud-Egyptische alfabet willekeurig in twee vormen: hiëratisch en demotisch. [Lees over de evaluatie van dergelijke ongefundeerde beweringen in De oude Egyptische universele schrijfmodi door Moustafa Gadalla.]

Benadrukt moet worden dat geen enkele klassieke schrijver – inclusief Clemens van Alexandrië (in Stromata Boek V, Hoofdstuk IV) – heeft er ooit op gewezen dat de Egyptische alfabetische schrijfvorm een “cursieve” of “gedegenereerde” vorm was van de Oud-Egyptische beeldhiërogliefen. Toch beroepen sommige ‘geleerden’ zich schaamteloos op het geschrift van Clemens van Alexandrië om erop te wijzen dat uit de Egyptische hiërogliefen een meer cursief schrift voortkwam dat ons bekend staat als hiëratisch, en uit hiëratisch daar ontstond weer een heel snel script dat ook wel eens wordt genoemd aanmoedigend of demotisch.

Veel eerlijke geleerden bevestigden echter de historische waarheid dat de beeldgeschriften een reeks afbeeldingen zijn die conceptuele betekenissen overbrengen en geen individuele geluidswaarden, zoals de Britse egyptoloog WM Flinders Petrie, die in zijn boek schreef: De vorming van de alfabetten [pag. 6]:

“De vraag of de [alfabetische] tekens zijn afgeleid van de meer picturale hiërogliefen, of een onafhankelijk systeem waren, is zo weinig opgemerkt door schrijvers over dit onderwerp, dat de kwestie meer dan eens is beslist zonder enige overweging van de verschillende details betrokken.”

In de 12e dynastie (2000-1780 vGT) werden ongeveer 700 tekens min of meer constant gebruikt. Er zijn vrijwel onbeperkte aantallen van deze natuurlijke symbolen. Omdat het ontcijferen van de metafysische Oud-Egyptische hiërogliefen de mogelijkheden van de westerse academische wereld te boven gaat, noemen ze het een primitief vorm van schrijven!

Academische egyptologen kozen arrogant 24 tekens uit honderden hiërogliefen en noemden ze een 'alfabet'. Vervolgens gaven ze verschillende ‘functies’ aan de andere honderden tekens, noemden ze ‘syllabisch’, ‘bepalend’, enz. Al doende verzonnen ze de regels, en het eindresultaat was chaos. Je kunt gemakkelijk de strijd van de academische wereld zien om de oude Egyptische hiërogliefen (metafysische) teksten te begrijpen.

Een beeldbord heeft GEEN ENKELE geluidswaarde. Alleen een individuele alfabetische letter heeft een overeenkomstige, enkelvoudige klank – wat het geval was in de TOTAAL niet-verwante alfabetische taal van de oude Egyptenaren, bekend als ‘hiëratische’ en ‘demotische’ geschriften – een heel aparte en onafhankelijke vorm die niets te maken heeft met de Egyptische taal. hiërogliefenvorm van kosmische communicatie. Lees meer over de alfabetische taal van de oude Egyptenaren in De oude Egyptische universele schrijfmodi van Moustafa Gadalla.

De metafysische taal van de Egyptische hiëroglief komt overeen met het feit dat er inderdaad dingen zijn die niet onder woorden kunnen worden gebracht. Ze manifesteren zich. Zij zijn wat mystiek is. Geconfronteerd met deze mystieke 'dingen' is de realiteit die spraak en woorden autoriseert veroordeeld om alleen met schijn om te gaan. De werkelijkheid – of het nu een logische vorm is of een levensvorm – blijft hardnekkig buiten de spraak. Het beperkt wat we zeggen, maar weigert uitgesproken te worden. Tenzij we het bestaan van een transcendente realiteit buiten de spraak erkennen, worden we solipsisten zonder reden om te spreken. Spreken is dus afhankelijk van stilte. We kunnen alleen samen spreken door de gronden van ons spreken te onderwerpen aan een respectvolle stilte.

 

[An excerpt from The Egyptian Hieroglyph Metaphysical Language by Moustafa Gadalla]