Numerologie van het scheppingsproces

 

1. Alles is getal – getalmystiek

De oude Egyptenaren hadden een wetenschappelijk en organisch systeem voor het observeren van de werkelijkheid. De moderne wetenschap is gebaseerd op het observeren van alles wat dood (levenloos) is. Moderne natuurkundige formules in onze wetenschappelijke studies sluiten vrijwel altijd de vitale verschijnselen uit in statistische analyses. Voor de oude Egyptenaren en de Baladi-Egyptenaren is het universum – geheel en gedeeltelijk – bezield.

In de geanimeerde wereld van het oude Egypte duidden getallen niet alleen maar hoeveelheden aan; maar werden in plaats daarvan beschouwd als concrete definities van energetische vormende principes van de natuur. De Egyptenaren noemden deze energetische principes neteru (goden, godinnen).

Voor Egyptenaren waren de getallen niet alleen oneven en even; ze waren mannelijk en vrouwelijk. Elk deel van het universum was/is een man of een vrouw. Er is geen neutrale (een ding). Anders dan in het Engels, waar altijd iets is Hij, zij, of Het; in Egypte was er alleen Hij of zij.

Egyptenaren manifesteerden hun kennis van getalmystiek in alle aspecten van hun leven. Het bewijs dat Egypte deze kennis bezat, is concreet. Een paar voorbeelden:

1 – Het concept van geanimeerde getallen in het oude Egypte werd welsprekend genoemd door Plutarchus, in Moralia Vol. V, die de 3:4:5-driehoek beschrijft:

De rechtopstaande kan daarom worden vergeleken met de mannelijke, de basis met de vrouwelijke, en de hypotenusa met het kind van beide, en dus kan Osiris worden beschouwd als de oorsprong, Isis als de ontvanger, en Horus als het volmaakte resultaat. Drie is het eerste perfecte oneven getal: vier is een vierkant waarvan de zijde het even getal twee is; maar vijf lijkt in sommige opzichten op zijn vader, en in sommige opzichten op zijn moeder, omdat het uit drie en twee bestaat. En panta [alles] is een afgeleide van pente [vijf], en ze spreken over tellen als “nummeren met vijven”.

Vijf maakt een vierkant van zichzelf.

De vitaliteit en de interacties tussen deze getallen laten zien hoe ze mannelijk en vrouwelijk zijn, actief en passief, verticaal en horizontaal, enz.

2 – Plutarchus merkte op dat Eén voor de Egyptenaren geen (vreemd) getal was toen hij schreef: drie is het eerste perfecte oneven getal. Voor de Egyptenaren was één geen getal, maar de essentie van het onderliggende principe van getal; alle andere nummers zijn ervan gemaakt. Eén vertegenwoordigt Eenheid: het Absolute als ongepolariseerde energie. Eén is noch oneven noch even, maar beide; omdat, als het wordt opgeteld bij een oneven getal, het een even getal wordt, en omgekeerd. Het combineert dus de tegenstellingen van oneven en even, en alle andere tegenstellingen in het universum. Eenheid is een volmaakt, eeuwig, ongedifferentieerd bewustzijn.

3 – De kop van de oud-Egyptische papyrus, bekend als de Rhind (de zogenaamde “wiskundige”) Papyrus (1848-1801 v.Chr.) luidt:

Regels voor het onderzoeken van de natuur en voor het kennen van alles wat bestaat, elk mysterie, elk geheim.

De bedoeling is heel duidelijk: dat de oude Egyptenaren geloofden in en de regels voor getallen en hun interacties (de zogenaamde wiskunde) opstelden als basis voor “alles wat bestaat”.

4 – De Oud-Egyptische manier van berekenen had een directe relatie met zowel natuurlijke als metafysische processen. Zelfs de taal die in de Egyptische papyri wordt gebruikt, bevordert dit gevoel van vitaliteit; van levende interacties. We zien dit begrip als een voorbeeld in item nr. 38 van de Egyptische papyrus, bekend als de Rhind (zogenaamd “wiskundig”) Papyrus, die luidt:

Ik ga drie keer de hekat in (een schepel, volume-eenheid), er wordt een zevende van mij aan toegevoegd en ik kom volledig tevreden terug.

5 – De beroemde Oud-Egyptische hymne van de Leidse Papyrus J350 bevestigt dat getallensymboliek in Egypte al sinds het Oude Rijk (2575-2150 v.Chr.) werd beoefend. De Leidse Papyrus bestaat uit een uitgebreide compositie die de belangrijkste aspecten van de oude scheppingsverhalen beschrijft. Het systeem van opsomming in de Papyrus identificeert het principe/aspect van de schepping en koppelt elk ervan aan het symbolische getal.

Deze Egyptische papyrus bestaat uit 27 strofen genummerd van 1 tot en met 9; vervolgens van 10 naar 90 in tientallen; vervolgens van 100 tot 900 in honderden. Er zijn er slechts 21 bewaard gebleven. Het eerste woord van elk woord is een soort woordspeling op het betreffende nummer.

Sommige delen van de Leidse Papyrus zullen in de volgende hoofdstukken worden besproken in samenhang met getalmystiek/evaluatie. Een volledige analyse is echter te vinden in Egyptische alfabetische letters van de scheppingscyclus van Moustafa Gadalla.

6 – De Oud-Egyptische naam voor de grootste tempel in Egypte, namelijk het Karnak-tempelcomplex, is Apet-sut, wat betekent Teller van de plaatsen. De naam van de tempel spreekt voor zich. Deze tempel begon in het Middenrijk in Ca. 1971 BCE, en werd gedurende de volgende 1500 jaar voortdurend toegevoegd. Het ontwerp en de opsomming in deze tempel komen overeen met de numerieke codes van de schepping.

Het Egyptische concept van getalsymboliek werd vervolgens in het Westen gepopulariseerd door en via de in Egypte opgeleide Pythagoras (ca. 580–500 v.Chr.). Het is een bekend feit dat Pythagoras ongeveer twintig jaar in Egypte heeft gestudeerd.

Pythagoras en zijn directe volgelingen hebben niets van hun eigen geschriften nagelaten. Toch heeft de westerse academische wereld aan Pythagoras de zogenaamde ‘wetenschap’ toegeschreven Pythagoreeërs, een open lijst van belangrijke prestaties. Ze kregen een blanco cheque van de westerse academische wereld.

Van Pythagoras en zijn volgelingen wordt gezegd dat ze getallen zien als goddelijke concepten – ideeën van de God die een universum van oneindige verscheidenheid en bevredigende orde schiep, volgens een numeriek patroon.

Dezelfde principes werden meer dan dertien eeuwen vóór de geboorte van Pythagoras vermeld in de rubriek van de Egyptenaren Rhind-papyrus, die belooft:

Regels voor het onderzoeken van de natuur en voor het kennen van alles wat bestaat, elk mysterie, elk geheim.

Enkele getallen en hun symbolische betekenis zullen in de volgende hoofdstukken kort worden beschreven.

 

2. Natuurlijke vooruitgang – de ordelijke volgorde van de scheppingscyclus

Schepping is het uitzoeken (definitie geven/orde brengen aan) alle chaos (de ongedifferentieerde energie/materie en bewustzijn) van de oerstaat. Alle oud-Egyptische scheppingsverslagen lieten dit zien met ordelijke, goed gedefinieerde en duidelijk afgebakende stadia. Het eerste stadium van de schepping werd door de Egyptenaren voorgesteld als Atam/Atum/Atem, voortkomend uit Nu/Ny/Nun – de neutronensoep.

In de Oud-Egyptische teksten zien we consequent hoe de ene staat van zijn zich ontwikkelt (of beter nog: naar voren komt) in de volgende staat van zijn. En we ontdekken altijd dat twee opeenvolgende toestanden afbeeldingen van elkaar zijn. Dat is niet alleen wetenschappelijk correct; maar het is ordelijk, natuurlijk en poëtisch. De Egyptenaren stonden bekend om het schrijven van deze wetenschappelijke en filosofische onderwerpen in poëtische vormen.

Getallen conformeren zich aan de rangschikking van natuurlijke dingen; want de meeste natuurlijke dingen werden door de Schepper in orden ingesteld. Getallen zijn op zichzelf geen abstracties, noch entiteiten. Getallen zijn namen die worden toegepast op de functies en principes waarop het universum wordt gecreëerd en onderhouden.

 

3. De universele nummer twee: Isis, het vrouwelijke principe

We hebben gezien hoe een ordelijke schepping in de vorm van Atam, de Volkomen Ene, voortkwam uit de chaotische staat van de Nun vóór de schepping – het niets.

We hebben ook gezien hoe de ene staat van zijn zich ontwikkelt of uitmondt in de volgende staat van zijn, en hoe elke twee opeenvolgende fasen beelden van elkaar zijn. Nun en Atam zijn afbeeldingen van elkaar, zoals de getallen 0 en 1: 0 is niets, nul, en 1 betekent alles.

Het eerste dat zich ontwikkelde vanuit het licht van de eenheid van de Volkomen Ene was de kracht van de Actieve Rede, zoals Hij door herhaling twee uit één liet voortkomen.

Deze goddelijke actieve rede-gedachte is het eerste 'ding' waarvan het bestaan kan voortgaan als de handeling, het nageslacht en het beeld van het eerste: Atam. Het vermogen om zwanger te worden – zowel mentaal als fysiek – werd op natuurlijke wijze vertegenwoordigd door het vrouwelijke principe Isis, de vrouwelijke kant van Atams eenheid. Dit werd duidelijk bevestigd in de geschriften van Plutarchus, waar hij ook in de zijne schreef Moralia Vol. V:

“. . ., sindsdien, vanwege de kracht van de Rede. Isis wendt zich tot dit of dat en is ontvankelijk voor allerlei soorten vormen.”

Het is Isis, die deze goddelijke geest (of goddelijke intelligentie, of goddelijk-intellectueel beginsel) is, die het bestaan van pluraliteit, complexiteit of veelheid begint.

De relatie tussen de meester van het universum – The Complete One – en de moeder van de schepping kan het beste worden beschreven in muzikale termen. De relatie tussen Atam – de Complete Ene – en zijn vrouwelijke beeld (Isis) is als de relatie tussen de klank van een noot en de octaaftoon ervan. Beschouw een string van een bepaalde lengte als eenheid. Zet het trillend; het produceert een geluid. Stop de snaar in het midden en laat hem trillen. De frequentie van de geproduceerde trillingen is het dubbele van die van de hele snaar, en de toon wordt met één octaaf verhoogd. De snaarlengte is door twee gedeeld; en het aantal trillingen per seconde is vermenigvuldigd met twee: de ene helft (1:2) zoals de spiegel er tegenover creëerde (2:1), 2/1. Deze harmonische relatie wordt vertegenwoordigd door Atam en Isis.

Het getal van Isis is twee, wat de kracht van veelheid symboliseert, waarbij het vrouwelijke veranderlijke, vergaarbak, horizontale, de basis van alles vertegenwoordigt.

In het oude Egyptische denken is Isis als nummer twee het beeld van het eerste principe: het goddelijke intellect.

De relatie van het intellect tot de Volkomen Ene, Atam, is als de relatie van het licht van de zon dat uit de zon straalt. De oude Egyptische teksten beschrijven Isis als de goddelijke zonneschijn, want zij wordt genoemd:

– De dochter van de universele Heer.
– De vrouwelijke Re.
– De Lichtgever in de hemel met Re.

Isis is dus de uitgestraalde energie van de Volledige Ene. Als vrouwelijk principe in het universum kan alleen zij het geschapen universum bedenken en verwezenlijken.

Met andere woorden, Isis is het beeld van de kosmische creatieve impuls zoals herkend door de term Re. Wanneer er dus over Re gesproken wordt, zegt de oud-Egyptische tekst:

‘Jullie zijn de lichamen van Isis.’

Dit impliceert dat Re, de creatieve energie, ook voorkomt in de verschillende aspecten van het kosmische vrouwelijke principe Isis. Als zodanig wordt Isis erkend als:

-De vrouwelijke Re.
-De Dame van het begin der tijden.
-Het prototype van alle wezens.
-De grootste van de neteru-[wat de goddelijke krachten betekent].
-De koningin van alle neteru.

Isis wordt in de oude Egyptische teksten erkend als de God-Moeder.

Hoe liefdevol is Isis – onze God-Moeder. Zij – het vrouwelijke principe – is de matrix van het geschapen universum – ‘matrix’ is een moederlijke term, mater-x.

Op intellectueel niveau is de eerste gedachte het bedenken van een ordelijk plan. De oude Egyptenaren benadrukten de ordelijke en harmonische aard van het scheppingsproces, waarbij Maat de goddelijke orde en harmonie vertegenwoordigde. Maat is een van de manifestaties van het vrouwelijke principe Isis.

Dus de oude Egyptische papyrus, bekend als de Bremner-

Rhind Papyrus, legt ons uit wat het plan is:

“Ik werd zwanger in mijn eigen hart; er ontstond een groot aantal vormen van goddelijke wezens, zoals de vormen van kinderen en de vormen van hun kinderen.”

De eerste stap om met de schepping te beginnen was het concept van de veelheid (goddelijke wezens) uit de Ene te bedenken. De Peetmoeder Isis vatte het plan – metafysisch of intellectueel – op in haar liefdevolle hart. Dit is zowel welsprekend als poëtisch, omdat het hart werd/wordt beschouwd als een symbool van intellectuele percepties, bewustzijn en morele moed. Isis wordt als zodanig ook erkend als de Machtig hart.

Hoe welsprekend is het dat de Goddelijke Moeder Isis, die de schoot van het universum is, ook degene is die het scheppingsplan heeft bedacht en vervolgens de delen ervan heeft afgeleverd; wezen haar kinderen en hun kinderen.

De Oud-Egyptische teksten leggen de nadruk op een ordelijke scheppingsvolgorde, die in wezen een systeem is van noodzakelijke emanatie, processie of bestraling, vergezeld van noodzakelijke aspiratie of terugkeer naar de bron. Alle vormen en fasen van het bestaan vloeien voort uit de goddelijkheid, en ze streven er allemaal naar om daarheen terug te keren en daar te blijven.

 

4. Het universele nummer drie – Osiris, het mannelijke principe

Nu het scheppingsplan in de Goddelijke Rede is bedacht, is de volgende logische stap het tot leven brengen ervan. Daarom brengt Isis – het Goddelijke Denken – een kracht voort die geschikt is voor de realisatie van zijn Gedachte. Het tot leven brengen of bezielen van het scheppingsplan wordt teweeggebracht door de Alziel, of Universele Ziel van het Al. De universele ziel werd in het oude Egypte vertegenwoordigd door Osiris, de derde in de scheppingsvolgorde, en het getal 3 werd via hem gecommuniceerd. Osiris is de eeuwige emanatie en het beeld van de Tweede Hypostasis, het Intellectuele Principe.

Elke fase van de schepping heeft de neiging een beeld van zichzelf te creëren. Het heeft ook de neiging zich weer aan te sluiten bij de volgende hoogste, waarvan het zelf een schaduw of lagere manifestatie is – want Isis is een beeld van het eerste beginsel, en haar schaduw is Osiris. Hoe verhelderend!

In de ordelijke volgorde van de schepping was het het vrouwelijke principe Isis die, nadat ze het plan had bedacht, er leven aan gaf. Als zodanig wordt Isis genoemd:

– Isis, de Schenker van het leven.
– Isis, de Vrouwe van het Leven.
– Isis, de Gever van Leven.
– Isis, de bewoner van Neteru.

 

5. De Universele Drie-eenheid en Dualiteit

Zoals we hebben gezien zijn er drie componenten nodig om iets te creëren en tot leven te brengen. Het prototype van generaties omvat dus drie elementen van de Schepper-Triniteit, die in de kortste beschrijving worden weergegeven.

De eerste is De Ene, of Eerste Bestaande – door de Egyptenaren Atam genoemd; De Complete Ene – de Ene die het alles is.

Het tweede is het vrouwelijke principe dat Isis wordt genoemd en dat de goddelijke geest of de eerste denker en gedachte bevat – de plaats van metafysische en fysieke conceptie – de baarmoeder, de kamer, het hele universum.

De derde is het mannelijke, bezielde, levendige, dynamische, energetische principe genaamd Osiris, bekend als de Universele Ziel.

De oude Egyptenaren erkenden de betekenis van de drie-eenheid in het scheppingsproces. Als zodanig gaven oude Egyptische teksten de drie-eenheid weer als een eenheid, uitgedrukt door het enkelvoudige voornaamwoord: het zijn de Drie die Twee zijn die Eén zijn.

De Triade is de Goddelijkheid, en is Goddelijk. Het is de uitdrukking van de uitgaande energie van de Goddelijkheid. Dit wordt welsprekend uitgedrukt in de oud-Egyptische tekst, bekend als de Bremner-Rhind-papyrus:

Ik was vóór de twee anteriors die ik maakte,
want ik had voorrang op de Twee Anterieures die ik maakte,
want mijn naam was ouder dan die van hen,
want ik heb ze vóór de Twee Anterieures gemaakt...

De Egyptische tekst laat ons zien dat Eenheid, die zich bewust wordt van zichzelf, gepolariseerde energie creëert – twee nieuwe elementen, die elk de aard van het Ene en van het Ander delen. Met andere woorden, elk van de vrouwelijke en mannelijke principes heeft deel aan de ander.

Op intellectueel niveau is het vrouwelijke principe zowel passief als actief, want Isis bedenkt het plan op een passieve manier en geeft het plan vervolgens leven; waardoor haar activiteit wordt weerspiegeld als een verlengstuk van haar passiviteit; dwz het intellect en de wereldziel staan in relatie tot het actieve en passieve intellect.

Intellect is zoals het is: altijd hetzelfde, rustend in een statische activiteit. Dit is een vrouwelijk kenmerk. De beweging ernaartoe en eromheen is het werk van de Ziel, voortkomend van Intellect naar Ziel en de Ziel intellectueel makend; geen andere natuur creëren tussen intellect en ziel.

En op zielsniveau is Isis de passieve en Osiris de actieve ziel.

Keer op keer ontdekken we dat de volgorde van de schepping gebaseerd is op het feit dat één fase de natuurlijke voortgang is, evenals het beeld van de volgende fase – en omgekeerd. Van actief-passief naar passief-actief is de kettingreactie (om zo te zeggen) van de schepping.

Tijd wordt gepresenteerd als het 'leven' van de ziel, in tegenstelling tot de eeuwigheid, wat de bestaanswijze van het intellect is. De Ziel is echter een entiteit die verschillende niveaus van de werkelijkheid omvat, en we ontdekken dat, bij gelegenheid, het hoogste aspect van de Ziel, tenminste, grotendeels wordt gelijkgesteld met het intellect.

De relatie van de ziel tot het intellect is als de relatie van het licht van de maan tot het licht van de zon. Net zoals wanneer de maan vol wordt door het licht van de zon, wordt haar licht een imitatie van het licht van de zon, op dezelfde manier waarop de ziel de uitstroming van het intellect ontvangt, wanneer haar deugden volmaakt worden en haar daden de daden imiteren. van het intellect. Wanneer zijn deugden volmaakt worden, kent hij zijn essentie of zelf en de realiteit van zijn substantie.

De gecombineerde krachten van de goddelijke geest en goddelijke ziel maken de schepping van de natuurlijke wereld mogelijk. Isis als het goddelijk-intellectuele beginsel kent twee handelingen: die van opwaartse contemplatie van het Ene en die van 'generatie' naar de lagere Alziel. Op dezelfde manier heeft de Alziel twee handelingen: zij contempleert tegelijkertijd het Intellectuele Principe en ‘genereert’ (in de overvloed van haar eigen perfectie) de Naar de Natuur Kijkende en Generatieve Ziel, wiens werking het is om de lagere, materiële ziel voort te brengen of te vormen. Universum naar het model van de goddelijke gedachten; de 'ideeën' die in de goddelijke geest zijn opgeslagen. De Alziel is zowel de mobiele oorzaak van beweging als van Vorm (of het materiële of door de zintuigen begrepen Universum), wat de handeling en emanatie, het beeld en de 'schaduw' van de Ziel is.

Met de gecombineerde krachten van vrouwelijke en mannelijke energieën kan het creatieplan tot leven komen.

 

6. Het universele getal vijf – Horus, het fenomeen

Twee symboliseert de kracht van veelheid – de vrouwelijke, veranderlijke houder – terwijl Drie het mannelijke symboliseert. Dit was de muziek van de sferen – de universele harmonieën die zich afspeelden tussen deze twee oorspronkelijke mannelijke en vrouwelijke universele symbolen van Osiris en Isis, wier hemelse huwelijk het kind Horus (nummer 5) voortbracht.

Alle verschijnselen zijn zonder uitzondering polair van aard en in principe drievoudig. Daarom zijn vijf de sleutel tot het begrijpen van het gemanifesteerde universum, zoals Plutarchus in de Egyptische context uitlegde:

…En panta (alles) is een afgeleide van pente (vijf)…

De betekenis en functie van nummer vijf in het oude Egypte wordt aangegeven door de manier waarop het is geschreven. Het getal vijf werd in het oude Egypte geschreven als 'twee'. boven de drie? ? ?, (of soms als een vijfpuntige ster). Met andere woorden: nummer vijf (de zoon – Horus) is het resultaat van de relatie tussen nummer twee (de moeder – Isis) en nummer drie (de vader – Osiris).

 

7. De numerieke volgorde van de schepping 2,3,5 … De sommatiereeks

De volgorde van de numerieke creatie van Isis gevolgd door Osiris gevolgd door Horus is 2,3,5, enz.

Het is een progressieve reeks, waarbij je begint met de twee primaire getallen in het Oud-Egyptische systeem, namelijk 2 en 3. Vervolgens tel je hun totaal op bij het voorgaande getal, enzovoort. Elk cijfer is de som van de twee voorgaande. De serie zou daarom zijn:

2
3
5 (3+2)
8 (5+3)
13 (8+5)
21 (13+8)
34 (21+13)
55 (34+21)
89, 144, 233, 377, 610, . . .

De Summation Series wordt weerspiegeld in de natuur. Het aantal zaden in een zonnebloem, de bloemblaadjes van welke bloem dan ook, de opstelling van de dennenappels, de groei van een nautilusschelp, – ze volgen allemaal hetzelfde patroon van deze series.

[Zie meer informatie over deze sommatiereeks en het gebruik ervan in het oude Egypte gedurende minstens 4500 jaar De oude Egyptische metafysische architectuur door Moustafa Gadalla]

 

[Een uittreksel uit Egyptische kosmologie: het geanimeerde universum, derde editie door Moustafa Gadalla]
https://egyptianwisdomcenter.org/product/egyptische-kosmologie/