[anuvaad lambit hai]
[Devanaagaree mein upalabdh hai: मिस्री-ज्ञान-केंद्र.भारत]

 

De Egyptische picturale metafysische afbeeldingen/script

 

Het beeldsysteem van de oude Egyptenaren wordt gewoonlijk 'hiërogliefen' genoemd, dat een groot aantal beeldsymbolen omvat. Het woord hiëroglief betekent 'heilig schrift' (hieros = heilig, glyfeïne = indruk maken). Hiërogliefenschrift werd tot ongeveer 400 n.Chr. in Egyptische tempels gebruikt.

Elk picturaal beeld zegt meer dan duizend woorden en vertegenwoordigt die functie of dat principe op alle niveaus tegelijk, van de eenvoudigste, meest voor de hand liggende fysieke manifestatie van die functie tot de meest abstracte en metafysische. Deze symbolische taal vertegenwoordigt een schat aan fysieke, fysiologische, psychologische en spirituele ideeën in de gepresenteerde symbolen.

Het metaforische en symbolische concept van de Egyptische hiërogliefen werd unaniem erkend door alle vroege schrijvers over dit onderwerp, zoals Plutarchus, Diodorus, Clemens, enz.

• In zijn verhandeling over Isis en Osiris, een van de meest leerzame bronnen voor ons begrip van Egyptische religieuze ideeën, vermeldt Plutarchus op verschillende plaatsen de hiërogliefen en hun metaforische en allegorische betekenis. In zijn Moralia, vol. V, Plutarchus zegt:

"De schat is het symbool van het in de wereld komen en de bejaarde man het symbool om ervan af te wijken, en door a havik zij duiden God aan, door de vis hatred, and by the nijlpaard schaamteloosheid.”

Plutarchus benadrukte, net als ALLE klassieke schrijvers van zijn tijd, de metafysische bedoeling als het enige principe van het hiërogliefenschrift, dat een beeldende uitdrukking is van goddelijke ideeën en heilige kennis.

Plutarchus maakte een lijst van een groot aantal vooraanstaande Grieken die Egypte op verschillende tijdstippen bezochten. Onder hen noemde hij Pythagoras, wiens bewondering en afhankelijkheid van ‘de symbolische en occulte leringen van de Egyptenaren’ wordt benadrukt en geïllustreerd door een vergelijking van de allegorische methode die wordt gebruikt in de zogenaamde Pythagoras-voorschriften en ‘de geschriften die hiërogliefen worden genoemd'.

• Chairemon lived in Alexandria before he went to Rome, where he was the tutor of Nero from 49 CE onward. Chairemon described 19 hieroglyphic signs in his books, followed by an explanation of the allegorical significance of each.
• Diodorus van Sicilië, in zijn Boek I, verklaarde:

“Their—the Egyptians’—writing does not express the intended concept by means of syllables joined one to another, but by means of the significance of the objects that have been copied, and by its figurative meaning that has been impressed upon the memory by practice. For instance they draw the picture of a hawk, a crocodile … and the like. Now the hawk signifies to them everything which happens swiftly, since this animal is practically the swiftest of winged creatures. And the concept portrayed is then transferred, by the appropriate metaphorical transfer, to all swift things and to everything to which snelheid is appropriate, very much as if they had been named. And the krokodil is een symbool van alles wat kwaad is.”

• Clemens van Alexandrië gaf rond 200 CE een verslag van de hiërogliefen. De metaforische en allegorische eigenschappen van de hiërogliefen worden tegelijkertijd expliciet vermeld, en zijn voorbeelden worden op dezelfde symbolische manier uiteengezet als die van eerdere schrijvers.
• De beste beschrijving kwam van Plotinus, die schreef De Enneaden [Vol. V-VI]:

“De wijze mannen van Egypte, hetzij door wetenschappelijke of aangeboren kennis, and when they wished to signify something wisely, did not use the forms of letters which follow the order of words and propositions and imitate sounds and the enunciations of philosophical statements, but by drawing images and inscribing in their temples one particular image of each particular thing, they manifested the non-discursiveness of the intelligible world, that is, that every image is a kind of knowledge and wisdom and is a subject of statements, all together in one, and not discourse or deliberation. But [only] afterwards [others] discovered, starting from it in its concentrated unity, a representation in something else, already unfolded and speaking it discursively and giving the reasons why things are like this, so that, because what has come into existence is so beautifully disposed, if anyone knows how to admire it he expresses his admiration of how this wisdom, which does not itself possess the reasons why substance is as it is, gives them to the things which are made according to it.”

Egyptische hiërogliefen lijken misschien een onnodige last die de Egyptische priesters hebben ‘uitgevonden’ om geheimen voor andere mensen verborgen te houden. Het feit is dat dergelijke percepties in alle opzichten verre van de waarheid zijn. Verklaringen zullen zich ontvouwen om aan te tonen dat het concept van afbeeldingen in de Egyptische hiërogliefen de gemeenschappelijke noemer is tussen alle menselijke wezens overal ter wereld en de goddelijke krachten van het universum.

[An excerpt from The Egyptian Hieroglyph Metaphysical Language by Moustafa Gadalla]